Στηριζόταν στους ρόζους του κι όχι στο Θεό
Όταν πριν δύο χρόνια πήγαμε μέ τόν Πατριάρχη στο Μόσταρ μάς αφηγήθηκαν τό παρακάτω γεγονός: Κάποιου χωριάτη, κοντά στο Μόσταρ, τό μποστάνι μια χρονιά είχε πολύ μεγάλη σοδειά. Πήγε τά καρπούζια στο παζάρι καί γρήγορα μάζεψε 15.000 δηνάρια. Όμως γρήγορα ή τιμή του καρπουζιού έπεσε πολύ. Τότε άρχισε να παραπονιέται σε μια παρέα ανθρώπων γιά τή φθήνια τών καρπουζιών. Του είπε λοιπόν κάποιος άπ’ την παρέα: «Μα αρκετά έβγαλες άπ’ τά καρπούζια μέχρι τώρα. Να ευχαριστείς τό Θεό γι’ αυτό».
Εκνευρίστηκε όταν άκουσε αυτά τά λόγια ό παραγωγός και φωνάζει μπροστά σ’ όλους: «Δεν έχω γιά τίποτα να ευχαριστήσω τό Θεό, αλλά τους ρόζους μου!». Καί δείχνει τους ρόζους των χεριών του. Όμως την επόμενη χρονιά στο μποστάνι του τά καρπούζια ήταν μικρά σά γροθιά. Τίς μέρες εκείνες συναντήθηκε τυχαία μ’ εκείνον τόν Ίδιο έμπορο απ’ τό Μόσταρ, με τόν όποιο πριν ένα χρόνο είχε τή συζήτηση περί Θεού καί ρόζων. Άρχισε με πίκρα να παραπονιέται, πώς ό Θεός αυτή τή χρονιά δεν έδωσε κανένα καρπό στο μποστάνι του καί πώς τό μποστάνι τόν πρόδωσε εντελώς. Χαμογελώντας γι’ αυτό ό έμπορος, του απάντησε: «Άιντε άνθρωπε, που είναι οι ρόζοι σου;».
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ . ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΡΟΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου